Λαμβάνοντας και επίσημα το χρίσμα της υποψηφίας του Δημοκρατικού Κόμματος για την Προεδρία των ΗΠΑ, η Hillary Clinton πέρασε στην ιστορία. Θα είναι η πρώτη γυναίκα υποψηφία μεγάλου κόμματος που θα διεκδικήσει με πολλές πιθανότητες επιτυχίας το ανώτατο αξίωμα στη χώρα της.
Για ορισμένους ενώ είναι εμφανής η σημασία της εκλογής ενός μαύρου στο αξίωμα του Προέδρου, δεν είναι εξίσου προφανής η σημασία του ενδεχόμενου εκλογής μιας γυναίκας. Κι αυτό μολονότι και στις δυο περιπτώσεις αυτό που ιστορικά συντελείται έχει τον ίδιο συμβολισμό: την άρση των κοινωνικών εμποδίων και των προκαταλήψεων έναντι ορισμένης ομάδας ανθρώπων (αν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ομάδα το μισό του πληθυσμού). Η εξήγηση ίσως να βρίσκεται στο γεγονός ότι η προκατάληψη εναντίον των γυναικών και η καταπίεσή τους εξακολουθούν ακόμη να είναι τόσο διαπεραστικές ώστε καταφέρνουν να περνούν ως ήσσονος σημασίας ζητήματα.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η υποταγή των γυναικών στους άντρες υπήρξε η διαρκέστερη και διαστροφικότερη καταπίεση ανθρώπων στην ιστορία της ανθρωπότητας και η άρση των διακρίσεων απαιτεί συνεχή προσπάθεια και αγώνες.
Το μεγάλο επίτευγμα της Hillary Clinton είναι ότι η ανάδειξή της δεν είχε ανάγκη από κανένα «χάρισμα» λόγω φύλου. Έχει στο ενεργητικό της σκληρούς αγώνες, έχει αντιμετωπίσει διάφορους αντιπάλους, έχει κερδίσει πάμπολλες εκλογές. Έχει αποδείξει τις ιδιαίτερες ικανότητες της από διάφορες θέσεις ευθύνης. Ο Πρόεδρος Ομπάμα, έφτασε στο σημείο να πει ότι «δεν υπήρξε ποτέ άνδρας ή γυναίκα –ούτε εγώ ούτε ο Bill, κανένας- με περισσότερα προσόντα για να υπηρετήσει ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από την Hillary Clinton».
Παρόλα αυτά η υποψηφιότητά της δεν ξεσηκώνει ενθουσιασμό. Της προσάπτουν ότι ανήκει στο σύστημα και δεν είναι συμπαθής. Η αντισυστημική ρητορεία, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, βρίσκει πάντα ευήκοα ώτα. Η ειρωνεία είναι ότι αυτήν ακριβώς την αντισυστημική ρητορεία χρησιμοποιεί ο αντίπαλός της Donald Trump για να σκιαγραφήσει μια εναλλακτική κοινωνία κλειστή, φοβική και ανελεύθερη. Είναι άδικο να ξινίζει κανείς τα μούτρα του επειδή η Hillary Clinton επί δεκαετίες ήταν παρούσα σε όλους τους αγώνες για τις αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Η δε μομφή ότι δεν είναι συμπαθής μάλλον συνδέεται με τη σοβαρότητά της, η οποία δεν ταιριάζει με το στερεότυπο που θέλει τη γυναίκα να είναι πάντα πρόσχαρη, χαμογελαστή και ευχάριστη.
Φυσικά θα ήταν παράδοξο μετά από τόσα χρόνια δημόσιας δραστηριότητας (πρώτη κυρία των ΗΠΑ, γερουσιαστής, υποψηφία για την Προεδρία το 2008, Υπουργός Εξωτερικών) να μην υπάρχουν αδύνατα σημεία στη δράση της. Είναι αυτά ικανά για να μειώσουν την ιστορική υποψηφιότητά της; Νομίζω πως η απάντηση είναι χωρίς περιστροφές αρνητική.
Δεν είμαι από αυτούς, που βλέποντας τον Donald Trump ως παγκόσμιο κίνδυνο, συγκατατίθεμαι με σφιχτά τα δόντια στην υποστήριξη την Hillary Clinton. Πιστεύω ότι η υποψηφιότητά της θα ήταν εξίσου ισχυρή με οποιονδήποτε αντίπαλο και όπως ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος των ΗΠΑ απεδείχθη τεράστια επιτυχία έτσι και αυτή ως πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των ΗΠΑ θα αποδειχθεί ιδιαίτερα σημαντική. Καμία συγκατάβαση, λοιπόν, αλλά με ενθουσιασμό Hillary for President.
Δημοσιεύτηκε στο http://www.factnews.gr στις 31 Ιουλίου 2016
Liberal Sociability 